This is Sydney!

Hey guys and gals,

Sorry voor de lange reisdagboekstilte, ik dacht dat ik te weinig te vertellen had - maar ondertussen heb ik toch al wel weer heeeeel veel beleefd :)

Ondertussen ben ik alweer 7 (!) weken in het prachtige Australië! Ik kan bijna niet geloven dat ik hier al bijna 2 maanden ben!
Ik vermaak me prima in deze wereldstad. Ik heb van een wikipediaan vernomen dat Sydney qua oppervlakte slechts ongeveer 3 keer en qua inwoneraantal ongeveer 4 keer in ons kikkerlandje past. Dus dat is wel even iets anders dan het knusse Nijmegen of het piepkleine Borne. Maar wees niet gevreesd, ik voel me al helemaal thuis in deze grote stad, ik heb veel leuke dingen gedaan en superaardige mensen ontmoet!

Ik zal jullie, trouwe volgers, een paar leuke hoogtepunten geven.
Ik ben hier bij een koor gegaan (sums.org.au), het koor van de University of Sydney. Het is dan ook een studentenkoor, vergezeld door een aantal vrouwen die hun studententijd niet achter zich konden laten en nog steeds als 50 trouw hun nootjes zingen. Op dit moment zijn we druk aan het oefenen voor een concert dat over 4 weken plaatsvindt samen met het orkest van de universiteit. We zingen Elijah van Mendelssohn, erg veel, moeilijk, mooi en zeer uitdagend, ik geniet ervan! Ik zing zelfs sopraan, ik kan de hoge Gtjes en Atjes er nog steeds uitkrijgen zonder als een piepende cavia te klinken. En de leden zijn superaardig en enthousiast! Afgelopen weekend hadden we een repetitieweekend, een supergezellig weekend waarin ook nog echt druk gerepeteerd werd. Daar kan ConBrio nog wat van leren, 9 uur heb ik gezongen, geklapt en geoefend! Het kamp was in Heatshore, een zuidelijk plekje in Sydney, helaas hebben we door het verschrikkelijke weer en de vele uurtjes repeteren de omgeving niet echt kunnen verkennen. Dit betekent wel dat mijn potje zout om bloedzuigers van me af te slaan, gelukkig overbodig was. :) En als "fresher" hadden ik en 3 anderen de eer om vrijdagavond een kampvuur te bouwen en aan te krijgen. Deze onmogelijke taak hebben we na veel zwoegen kunnen vervullen. Een kampvuur maken in een natte kampvuurplek met nat hout en een beetje wc papier is moeilijker dan het lijkt. Al met al was het kamp zeer geslaagd en heb ik de superlieve mensen van SUMS beter leren kennen :)
Verder heb ik hele leuke mensen ontmoet via internet, een meetup site, zo ga ik met een groep mensen ongeveer één keer in de week gezellig koffie drinken of uit eten. Dit zijn allemaal verschillende jonge mensen, die uit het buitenland komen en in Sydney werken (oa. uit UK, Nieuw-Zeeland, Azië) of geboren en getogen Australiërs die het gezellig vinden om nieuwe mensen te ontmoeten.
Ook was ik uitgenodigd voor een echt Game of Thrones avond, om de eerste aflevering bij iemand thuis op beamer scherm te kijken, supergezellig. En binnenkort gaat de tweede avond plaatsvinden!
Verder ben ik lekker naar het strand geweest, op een van de dagen dat het nog "mooi" weer was. Nederlanders lees: mooi. Aussies read: freezing.
En ik heb lekkere toeristische dingen gedaan, wat over de korte geschiedenis van dit gebied geleerd door met een gids door de stad te lopen, musea te bezoeken en te genieten van de prachtige kunstgalerijen hier! Mijn favoriet blijft tot nu toe The White Rabbit Gallery, een galerij met moderne Chinese kunst, vlak bij mij om de hoek! Ze hebben daar aparte kunst, vaak met een geweldige boodschap erachter.
Ook heb ik zeer genoten van een rondleiding met gids door The Rocks, het minst jonge gedeelte van Sydney, en geweldige verhalen gehoord over het leven van de eerste Engelse veroordeelden die op in Sydney moesten doorbrengen. Zo is er nog steeds een pub, waar je vroeger helemaal gratis beschonken werd door de barman, totdat je niet meer lopen kon. Dan werd je naar beneden gerold om je vervolgens door een luik in de grond te laten vallen. Je kwam dan met je verdwaasde hoofd terecht op een schip, waar je de rest van je dagen kon slijten als slaaf en het dek mocht schrobben. En dit luik schijnt hier nog echt te zitten!
Vorige week was het hier noodweer - NOODWEER - echt verschrikkelijk. Het regende nonstop, het dak lekte, duizenden paraplu's overleden, straten onder water, een skatepark omgetoverd tot zandbak door het verwaaide strand, en chaggie Aussies. Deze dagen heb ik nadat ik doorweken terug kwam van stage, lekker genoten van mijn chille huisje. Ik voel me hier echt al thuis, mijn huisgenootjes zijn echt aardig! Bovendien zit ik hier in een van de kunstbuurten van Sydney! Met allemaal galerijen om de hoek, en af en toe een marktje met live muziek in mijn achtertuin!

En misschien moet ik ook maar iets vertellen over de reden dat ik naar dit prachtige land ben vertrokken - mijn stage. Ik ben nu sinds een paar weken echt helemaal begonnen, ik moest eerst wachten op een paar niertjes die binnen moesten komen. Maar nu ben ik echt lekker bezig, mijn collega's zijn heel aardig, en ik vermaak me prima op het lab! Het is echt een interessant en uitdagend project, en ik mag waarschijnlijk zelfs meehelpen met het schrijven van een wetenschappelijk artikel!
Voor de geïnteresseerden, hier volgen 2 versies over de inhoud van mijn stage, de makkelijke en moeilijke versie ;)

Voor de leken:
Veel patiënten met diabetes krijgen als bijwerking van hun ziekte ook last van hun nieren. Dit komt voornamelijk door ophoping van bepaalde eiwitten in hun nieren. Een van de vele dingen die dit kunnen veroorzaken of kunnen verergeren is een verstoorde eiwitafbraak in de nieren. In mijn stage ga ik onderzoeken wat precies het verschil in eiwitafbraak is in de nier van gezonde mensen en diabetes patiënten. Dit is heel interessant omdat het inzicht kan geven in het ontstaan en het verergeren van nierfalen in diabetes patiënten. En stel dat er echt grote verschillen worden gevonden, kan dit zelfs misschien in de toekomst worden gebruikt als aangrijpingspunt voor een nieuw geneesmiddel, om nierfalen te voorkomen of te verminderen!

Voor de biomedici/nerds:
Veel patiënten met Diabetes Mellitus krijgen als complicatie nierfalen. Er zijn enkele medicijnen om de progressie te verminderen, maar genezen is tot nu toe niet mogelijk. En nierfalen leidt bijna altijd tot End Stage Renal Disease, wat voor een hoge morbiditeit en mortaliteit zorgt onder diabetes patiënten. De geneesmiddelen die er zijn grijpen vooral aan op het verhoogde plasma glucose, te hoge bloeddruk, het RAAS systeem etc. Een ander invalshoek: het is goed mogelijk dat de ontwikkeling en progressie te maken heeft met eiwitafbraak. Dit gebeurt voornamelijk door de post translationele modificatie ubiquitinering. Dit houdt in dat één of meerdere ubiquitine-eiwitten binden aan een eiwit. Dit kan verschillende gevolgen hebben voor het eiwit. Zo kan het afgebroken worden door het proteasoom, het autophagosoom of kan het via cell signaling naar een bepaalde plek/route worden gestuurd. In mijn stage ga ik de ubiquitine binding van eiwitten vergelijken tussen de diabetes nier en de gezonde nier. Dit doe ik door middel van gezonde muizen en mensen nieren te vergelijken met nieren van diabetes muizen, en door middel van cellijnen (controle, hoog TGF beta, hoog glucose, normaal glucose). Ik ga dus in kaart brengen wat de verschillen in ubiquitine binding zijn. Heel globaal: van alle samples worden eerst lysates gemaakt, dan worden alle ubiquitine gebonden eiwitten geisoleerd door middel van beads met antilichamen tegen ubiquitine, daarna worden deze afgebroken tot losse beads en peptiden door trypsine digestie, daarna volgt purificatie etc, en uiteindelijk worden de peptiden geanalyseerd met de mass spectometer. Met behulp van statistische analyses kan ik dan bepalen welke geubiquitineerde eiwitten wel voorkwamen in diabetes nieren en niet in gezonde nieren, of andersom. Het ubiquitoom is voor de nier nooit eerder zo structureel in kaart gebracht, en over diabetes en het renale ubiquitoom is nog veel onbekend! En bovendien is het ubiquitine systeem erg geschikt als target voor een medicijn, omdat het assembly complex van ubiquitine met het doeleiwit zowel aspecifieke als hele specifieke onderdelen heeft. Dit maakt het mogelijk om het hele ubiquitoom te remmen of stimuleren, maar ook om de ubiquitinering van één/enkele eiwitten te remmen of stimuleren! Al met al, ik vind het een hele uitdaging, ik heb er zin!

Ook al heb ik nog veel meer meegemaakt, mijn vingers geven het op! Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve reacties en berichtjes, leuk dat jullie zo meeleven!

Liefs uit het land van Oz!